ΑRTISTICIN

 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

Η Αναγεννησιακή Τέχνη (15ος αιώνας, Φλωρεντία) βασίζεται στην αναβίωση των κλασικών αρχών με χριστιανικά στοιχεία. Χαρακτηρίζεται από προοπτική, λεπτομέρεια και εξύψωση του ανθρώπινου σώματος. Εκπρόσωποι: Μποτιτσέλι, Μιχαήλ Άγγελος, Ντα Βίντσι.

Η γέννηση της Αφροδίτης Botticelli (1486)

Μόνα Λίζα” ή “Τζοκόντα” Leonardo da Vinci (1505)

Ο Μανιερισμός (1520) δίνει έμφαση στην παραμόρφωση και συναισθηματική ένταση. Εκπρόσωποι: Παρμιτζανίνο, Ελ Γκρέκο.

“Η Ελεονώρα του Τολέδο με το γιο της” Bronzino (1545)

“Το όραμα του Αγίου Ιωάννη” El Greco (1585)

“Η Μαντόνα με το μακρύ λαιμό” Parmigianino (1535)

Ο Κλασικισμός (1550) επιστρέφει στη λογική, την αρμονία και την ισορροπία των αρχαίων προτύπων. Εκπρόσωποι: Πουσέν, Λορραίν.

Ντιάνα και Ενδυμίων”
Poussin (1630)

“Λιμάνι στο ηλιοβασίλεμα“
Lorrain (1639)

Το Μπαρόκ (1600) ξεχωρίζει για την πολυτέλεια, το δράμα και την εκμετάλλευση του φωτός. Εκπρόσωποι: Ρούμπενς, Καραβάτζιο, Βελάσκεθ.

“Οι δεσποινίδες επί των τιμών”
Velázquez (1656)

“Βάκχος”
Caravaggio (1597)

“Πορτραίτο Κοριτσιού”
Rubens (1618)
Το Ροκοκό (1700) είναι ανάλαφρο και κομψό, με απαλές αποχρώσεις και αριστοκρατικά θέματα. Εκπρόσωποι: Φραγκονάρ, Μπουσέ.

“Η όχθη των σκλάβων”
Canaletto (1730)

“Η κούνια”
Fragonard (1767)

Ο Νεοκλασικισμός (1760) συνδυάζει αυστηρότητα και εξιδανίκευση του αρχαίου γυμνού. Εκπρόσωποι: Νταβίντ, Ίνγκρ.

“Μεγάλη λουόμενη”
Ingres (1808)

“Σαβίνες”
David (1785)

Ο Ρομαντισμός (1800) εστιάζει στη φαντασία, τον αγώνα για ελευθερία και τα συναισθήματα. Εκπρόσωποι: Ντελακρουά, Φρίντριχ.

“Η ελευθερία οδηγεί το λαό” Delacroix (1830)

“Αυτοπροσωπογραφία” Goya (1795)

“Οδοιπόρος στην ομίχλη” Friedrich (1818)

Ο Ρεαλισμός (1840) αποτυπώνει τη σκληρή πραγματικότητα με ειλικρίνεια. Εκπρόσωποι: Κουρμπέ, Μανέ.

Νατουραλισμός Ξεκίνησε στη Γαλλία γύρω στα 1860, που προσπαθούσαν να έρθουν σε μια πιο κοντινή επαφή με τη φύση.  Από τους κύριους εκφραστές είναι: Théodore Rousseau, Camille Corot





Ο Ιμπρεσιονισμός (1870) δίνει έμφαση στο φως και τις εντυπώσεις, με ζωντανά χρώματα και μικρές πινελιές. Εκπρόσωποι: Μονέ, Ρενουάρ.







Ο Μετα-ιμπρεσιονισμός (1880) προσθέτει συναίσθημα και προσωπικό στυλ. Εκπρόσωποι: Σεζάν, Γκογκέν, Βαν Γκογκ.







Ο Ντιβιζιονισμός (1885) εισάγει τη χρήση κουκίδων καθαρού χρώματος. Εκπρόσωποι: Σιρά, Σινιάκ.





Ο Συμβολισμός (1885) εκφράζει ιδέες μέσω συμβολικών θεμάτων. Εκπρόσωποι: Μορό, Κλιμτ.

Η Αρ Νουβό (1890) χαρακτηρίζεται από διακοσμητικά μοτίβα και καμπύλες γραμμές. Εκπρόσωποι: Μούχα, Γκαουντί.





Ο Εξπρεσιονισμός (1900) επικεντρώνεται στην έκφραση συναισθημάτων και ψυχικών αγωνιών. Εκπρόσωποι: Μουνκ, Καντίνσκι.





Ο Φωβισμός (1905) χρησιμοποιεί έντονα, πλακάτα χρώματα με ελεύθερη πινελιά. Εκπρόσωποι: Ματίς, Ντεραίν.





Ο Κυβισμός (1910) παρουσιάζει αντικείμενα από διαφορετικές οπτικές. Εκπρόσωποι: Μπρακ, Πικάσο.





Ο Ντανταϊσμός (1915) εκφράζει το παράλογο, αντιδρώντας στο κατεστημένο. Εκπρόσωποι: Αρπ, Ντυσάν.





Υπερρεαλισμός ή Σουρεαλισμός Γεννήθηκε γύρω στο 1920 στο Παρίσι ως αντίδραση στον Ντανταϊσμό. Πρόκειται για καλλιτεχνικό και πολιτικό ρεύμα που αμφισβήτησε τις αξίες της ζωής. Χαρακτηρίζεται από ονειρικές συνθέσεις, όπου ρεαλιστικά στοιχεία συνδυάζονται πέρα από τη λογική. Εκφραστές : Giorgio de Chirico, Salvador Dalí, Joan Miró.






Μπαουχάους Ιδρύθηκε το 1925 στο Βερολίνο, επηρεάζοντας την αρχιτεκτονική και τον βιομηχανικό σχεδιασμό. Διακρίνεται για απλότητα, γεωμετρικές φόρμες και χρώμα. Εστίασε στη σύνδεση ατομικής δημιουργίας με βιομηχανική παραγωγή. Εκφραστές : Paul Klee, Wassily Kandinsky.





Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός Εμφανίστηκε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1940. Έργα με απόλυτη ελευθερία σε χρώμα, θέματα και μορφές. Εκφραστές : Jackson Pollock, Mark Rothko, Willem de Kooning.





Ποπ Αρτ Αναπτύχθηκε γύρω στο 1950, επηρεασμένη από ποπ κουλτούρα, κόμικς και διαφημίσεις, με ανάλαφρη διάθεση. Εκφραστής : Andy Warhol.





Οπ Αρτ Ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960, δημιουργώντας οπτικές ψευδαισθήσεις. Εκφραστές : Bridget Riley, Victor Vasarely, M. C. Escher.





Πηγη: www.krionas.com